Auckland en wereldstekkers

We zijn in Auckland! Om 13:10 (UTC+13) was het touchdown op Auckland International Airport.

Maar terug naar waar we gebleven waren: KLIA. Om 18:30 (UTC+8) hadden we de shuttle van het hotel naar het vliegveld terug. Daar wordt je bagage zelfs tweemaal gescanned: als je net door de douane bent en als je het toestel in gaat. Mag je de eerste keer eigenlijk zo door lopen (zelfs geen laptop uit de tas enzo), de tweede keer is het ook riem/horologe af, laptop los door de scanner etc. Maar ook hier weinig problemen voor Muriël en haar maagband. De controle naar Kopenhagen is strenger zullen we maar zeggen.

Laura was intussen weer een klein kacheltje geworden. Dus toen we alle formaliteiten voor de gate hadden gehad, maar op zoek gegaan naar een Pharmacy om paracetamollen te scoren. Toen we ergens zaten te eten en ze met het hoofd op tafel in slaap viel, zijn we die ook maar gaan zetten. Wonder o wonder: met 45 minuten kreeg ze weer praatjes en vlak voor het boarden rende ze met haar zusje rond.

Fieke lijkt de eerste vlucht vooral last te hebben gehad van de warmte. Ik vraag me af of we niet zelf de temperatuur hadden uitgelokt door veel warme laagjes in het toestel aan te laten. Van ziekte heb ik bij haar niets meer gezien. Deze tweede vlucht was ze vooral moe. Nog voor het wegtaxiën sliep ze al. Ze heeft in de stoel alle slaaphoudingen (inclusief hoofd op zitting en kont omhoog) gehad. Toen we 5 uur onderweg waren werd ze wakker en heeft ze toch nog wat van haar maaltijd gegeten, die de stewardess voor haar bewaard had.

Ook papa heeft deze vlucht een beetje (1 a 2 uur) kunnen slapen. Toen mamma wilde gaan slapen, was Fieke net weer wakker. En die liet zich niet overdragen. Terwijl papa sliep werd voor Laura, die inmiddels wakker was, een ontbijtje gemaakt. De stewardess heeft alles voor haar klaar gezet. Ze heeft er nauwelijks van gegeten. En pappa werd wakker van kotsgeluiden. Maar, Laura had het voelen aankomen, zelf een kotszakje gepakt, sluitstrip verwijderd, opengemaakt en er in gespuugd. Weliswaar alleen slijm, maar ze had het allemaal zelf geregeld!

Na de landing was de rugdrager wéér naar de bagageband gedaan en niet bij de gate afgegeven. Dus met twee huilende kinderen, de een koortsig en de ander moe, op naar Immigration. Voordeel is dat je dan naar de kortste rij wordt gedirigeerd.

Bij de bagageband kwam vrijwel direct alles voorbij gerold: koffers, tas en rugdrager. Met twee karren naar het strengste onderdeel van de luchthaven: biosecurity. Je mag dit land niet meer innemen dat de inheemse flora, fauna en economie kan verstoren. We hebben het over gevaarlijke zaken als drugs en wapens, maar ook over vers fruit, noten, zaden, vlees. Er is hier bijvoorbeeld geen MKZ en er zijn geen fruitvliegjes. En dat willen ze zo houden. Gelukkig mogen stroopwafels, drop en hagelslag wel mee. Na het opstijgen van KLIA werden er al kaarten uitgedeeld waarop je moest aangeven wie je was, waar je geweest was en of je eerder genoemde zaken bij je had. Vlak voor de Bio-controle stonden grote bakken: drop in bin or declare or risk a $400 fine. De controle is geavanceerd: röntgenapparaten en een klein hondje. Met name die laatste schijnt erg gevoelig te zijn, maar we mochten doorlopen!

Toen konden we door de grote deuren heen en waren we in Nieuw Zeeland! Volgens de informatie van de reisorganisatie zou er iemand met een naambordje klaarstaan. Wat er niet bij stond was dat deze aardige meneer een rode stip op zijn voorhoofd had. En volgens mij had leren auto rijden in Calcutta. En zich wel goed had aangepast, maar zich soms liet gaat. Gelukkig was het niet druk. We werden recht voor de deur van ons hotel afgezet. Nu blijken er op Queen Street twee locaties van dit hotel te zijn en dus kwam de chauffeur mee naar binnen om te controleren dat hij op het juiste adres had afgezet.

Op de 15e verdieping zitten we nu in een appartement met twee slaapkamers. Maar in het bed in de ‘ouder’slaapkamer passen we met zijn vieren wel! Verder is er een kitchenette, wasmachine en droger, TV, 2x badkamer douche/toilet. Tegen een redelijke vergoeding behoorlijk internet. Queen Street is een hoofdstraat met veel winkels, eettentjes en hotels die heuvel af naar de haven leidt. Binnen 10 minuten lopen hebben we diverse supermarkten. We hebben de eerste avond lekker op de kamer soep met vers stokbrood en kaasjes gegeten. En natuurlijk een koud biertje. Daar hadden papa en mama zin in!

Om 19 uur lag iedereen in bed. Met een drietal onderbrekingen hebben we tot 8 uur in bed gelegen. Daarna zijn we beneden gaan ontbijten. Prima eggs benedict, trouwens. Inmiddels bleken de telefoons met lege batterijen te zitten. Maar we hadden toch reisstekkers meegenomen? Twee zelfs! Maar mooi dat die beiden niet pasten. In Australasië zijn de stekkers schuin () zijn en die hadden we dus niet. Maar niet getreurd, er zijn genoeg zaakjes hier. En kan alles weer worden opgeladen. Ook maar een pre-paidkaart voor mijn telefoon gekocht. Nummer hebben? Mailen!

Ondertussen is Laura toch nog steeds ziek. Vandaag dus verder maar rustig aangedaan. Morgen de camper halen. Dan gaat het links rij avontuur beginnen!