Southern Alps

Zondag 17 februari begon met de bergtoppen in de wolken. Helaas is dat niet overgegaan. Na een rustige start naar Lake Matheson, beroemd om de spiegeling van de bergen in het meer. Dit is vooral in de vroege ochtend, als het windstil is, en dat hebben we niet gehaald. Ook waren de toppen van Mount Tasman en Mount Cook in de wolken. Een wat minder uitzicht dus. Toch een mooie wandeling rond het meer met een paar fraaie uitzichten. Laura heeft zonder veel zeuren het hele meer rond gelopen. Na een drankje en een taartje in het café bij het meer op naar Fox Glacier.

Het parkeerterrein lag volgens zeggen op een half uur lopen van de gletsjer. Laura had er zin in om het ijs aan te raken. Hoewel het pad veel begaan was, lagen er nog steeds veel losse stenen, wat een behoorlijke uitdaging voor haar vormde. Ook was ze toch wel moe geworden van de wandeling rond het meer. Maar met de nodige positieve bekrachtiging is ze toch maar mooi heen en weer gelopen. Met name het laatste stukje van de terminus van gletsjer naar boven was erg steil. Fieke zat comfortabel bij pappa in de rugdrager, en dus mocht pappa met ruim 15 kg op zijn rug naar boven klimmen. Ook dat was een uitdaging, maar als volleerd drijver wist Fieke hem met bemoedigende klopjes boven te krijgen. Daar aangekomen was het uitzicht op de mond van gletsjer indrukwekkend. Alle waarschuwingen werden benadrukt door plots naar beneden rollende rotsen van de gletsjer.
De tocht naar beneden was voor Laura nog spannender: losse stenen op de grond, scherpe daalhoek en vermoeidheid zijn een vervelende combinatie. Maar het is gelukt!
Op de camping was er een familiebadkamer met kinderbad, waar Laura en Fieke lekker in gelegen hebben. Daarna ging iedereen vlug slapen. Met deze bergactiviteiten een passende invulling van Marjolein haar 25e verjaardag!

Op maandag was het nog grauw. Onderweg werden de wolken steeds dikker naar mate we verder in de bergen kwamen. Tot we genoeg toppen waren gepasseerd: de lucht ging open en daar was de zon en mooie witte bergtoppen. Een groot deel van de reis van de gletsjers naar Wanaka verloopt langs de Haast River. Het was een mooie, brede weg. Ondanks het bergachtige landschap zijn we nog nooit zo goed opgeschoten. Uiteindelijk openden zich vergezichten naar Lake Wanaka en Lake Hawea, beide oude, langgerekte gletsjermeren. Wanaka is een leuke, klein stadje aan de rand van het meer waar veel water activiteit was. Het is een van de weinige plekken waar je makkelijk in het meer kan komen. Schaduw van bomen waren prettig bij de volle zon en 30ºC.
De camping was tegen de heuvel gelegen, met bovenaan de plaatsen voor de campers met een prachtig uitzicht over het meer en Wanaka. Ook had het een zwembad, waar de die middag lekker zijn afgekoeld. Kate en Frits waren hier ook! Dat was best gezellig. Vooral Fieke had er een dikke vriend bij. Uiteindelijk was had na negen voor de meiden in bed lagen. En vooral Fieke had moeite met in slaap komen.
Daarom moest dinsdag maar een luie dag worden. We zijn met de camper naar het meer gereden en hebben hem daar tussen de bomen gezet. We hebben een groot deel van de dag hier door gebracht: bij en in het water gespeeld, geluncht, gelezen, geluierd. De wind over het meer was verkoelend tot koud. Dit afhankelijk of je wel of niet in de zon stond. Laura en Fieke hebben in dekens gewikkeld moeten opwarmen want nat in de schaduw en de wind op een stoel je broodje eten is een recept om het koud te krijgen. Daarna nog heerlijk gespeeld. Fieke is nog met papa in het meer geweest. Dit was de eerste 50 meter zo ondiep, dat ze er zelf kon lopen. Daarbij was het water niet heel koud maar wel kraakhelder. Je kon de kleine visjes, je voeten en het ‘vissenbos’ (waterplantjes) goed zien.

In Wanaka township een lekkere ijsje gegeten. Daarna terug naar de camping. Hier zijn de meiden met mamma nogmaals in het zwembad gaan dobberen. Pappa had even genoeg van de zon. Daarna met z’n allen douchen, eten en naar bed.

Woensdag waren de meiden niet wakker te krijgen. Het was dat we gepland hadden om vandaag naar Queenstown te rijden, anders hadden ze om negen uur nog geslapen. De snelste van Wanaka naar Queenstown loopt door de bergen, door Cardrona valley. Veel waarschuwingen dat je er niet met zware voertuigen of aanhangers moest komen. We hebben ons de hele rit afgevraagd waarom. Tot we bij het dal van Queenstown kwamen. Hier ging het scherp met veel haarspeldbochten – met advies snelheden van minder dan 30 km/h – naar beneden. Zoals overal in Nieuw Zeeland, waren ze ook hier aan de weg aan het werk. Dat is nog eens een hellingproef! Ik was blij dat ik de dagen ervoor het effect van de exhaust-brake had ontdekt. Dat maakte de afdaling bijna leuk. Omdat de rit uiteindelijk maar anderhalf uur duurde, konden we de hele middag in Queenstown doorbrengen.
We stonden op een hele fraaie camping. Veel aandacht voor details bij de aankleding van iets banaals als de keuken (pannen tegen de muur gespijkerd), de dumping station en het toilet. Hier helaas geen speeltuin. Was ons nog niet gebeurt op een Top10 camping…
De camping zit zo centraal in Queenstown dat we naar de Gondola konden lopen. Vlak bij de ingang hiervan zit het Kiwi & Birdlife park. Hier hebben we in nachthokken de Kiwi-bird bezig gezien. Neem een kiwi-vrucht, ter grote van een flinke kip en plak en een lange, dunne snavel en twee poten aan: dan heb je ongeveer een kiwi-bird. Ze zijn praktisch blind, hebben als verdedigingmechanisme stilzitten, kunnen goed horen en nog beter ruiken. Kortom een makkelijke prooi voor allerhande jagers. Daarbij hebben ze waarschijnlijk nog duizend evolutie-jaren nodig om dit gedrag af te leren. Dus als de mens niet ingrijpt zijn ze er niet meer. In het wild kun je ze met veel geluk nog zien.

Toen kwamen we op Muriël haar favoriete onderdeel, de gondola: met kleine, schommelende bakjes steil de hoogte in. Boven een ijsje gegeten en wat gedronken. Hiervandaan kon je met een kleine skilift nog verder de berg op om naar de benden te rodelen: met een klein, laag bij de gronds sleetje met wielen naar beneden te racen langs een bochtig traject. Ze noemen dat the Luge. Laura wilde, na het even aangekeken te hebben, wel met papa mee naar boven. Hoe dichter we bij de baan kwamen, hoe enthousiaster ze werd. Met zo’n open stoeltje naar boven en naar mama en Fieke zwaaien: het was allemaal leuk! Boven met papa samen in een Luge en na instructie naar beneden! Het was veel te kort, we waren ze weer bij het beginpunt. Toen we mama en Fieke weer gevonden hadden, kom Fieke zo wat uit de rugdrager om bij papa te gaan slijmen. Vanaf het eerste moment dat ze papa en Laura in de lift had gezien: “Mamma, ik ook!” En tja, papa vond dat geen straf! Dus ook Fieke met papa de berg weer op en af. Niets dan glinsterende oogjes, bij beide meiden. Daarna met de Gondola weer naar de stad terug. Boodschappen gedaan en lekker bij de camper gegeten.

Tijdens het eten had Laura een aanval van heimwee: ze wist niet meet hoe haar bed er uit zag… Dus maar met Gouda geskyped: zowel de nichtjes en neef Middelkoop als Opi en Omi. Hierna kon ze weer lekker slapen. Dat mocht ook wel, want het was al weer negen uur!

Morgen naar Southland: eerst Te Anau en daarna het Fjordland National Park in. Op naar Milford Sounds.