Hawke’s Bay

Als je ’s avonds niet samen in een camper zit, maar nog andere om je heen hebt, gaat het met de stukjes schrijven snel achteruit. Maar na een week toch maar eens gaan opschrijven wat er allemaal is gebeurt. We doen het rustig aan, één dingetje per dag. En ’s middags zwemmen, vooral Laura dan.

Het aantal tekeningen neemt toe, de foto-analyse schiet nog niet op. De vorige post eindigde dat we bij Sanne waren.

Dinsdag 19 maart zijn we naar Ton en Edith verhuisd. Dit prachtige huis staat te koop omdat zij een nieuw huis in de Coromandel gaan bouwen. Het is in de jaren zeventig onder architectuur gebouwd met uitzicht over Napier en de Pacific. Hoewel de huizenmarkt in Nieuw Zeeland niet heel slecht is, wil het met de verkoop niet vlotten. Een probleem is de locatie op de rand van een klif. Dit geeft het prachtige uitzicht, maar na de recente aardbeving in Christchurch zit de angst er hier goed in. De beelden van huizen die van randen afvallen staat op het netvlies gebrand. Nu is dit gebied voor Nieuw-Zeelandse begrippen relatief rustig qua bevingen, maar het blijft Nieuw Zeeland. Wij hebben de bovenverdieping tot onze beschikking. De meiden en wij hebben ieder een eigen kamer, verbonden via een badkamer (douche/toilet). Laura heeft weer een eigen bedje en Fieke slaapt in een campingbedje.

Het huis heeft ook een zwembad. Het water is nu ‘slechts’ 22°C. Op het hoogtepunt van de zomer is het 32°C geweest! Maar voor Laura en Jasper is dit een prima temperatuur. Fieke houdt wel van zwemmen, maar dit vindt ze toch iets te koud. Laura dobbert iedere dag in het zwembad en momenteel zelfs in haar eentje.

Woensdag zijn we naar Hastings geweest, hier had Muriël op school gezeten. Vooral door de stad gelopen waarbij Muri verwoedt haar herinnering aan de huidige situatie probeerde de matchen. Er gebeurt veel in een stad in 16 jaar…

Donderdag hebben we in Havelock North het oude huis van Ton en Edith, waar Muriël ook woonde in haar half jaar Nieuw Zeeland, opgezocht. Het stond er nog, maar meer hebben we er niet van gezien. Daarna hebben we de honingfabriek van Arataki Honey bezocht. De meiden konden zich verkleden als bijtje en zien hoe een levende bijenkorf er van binnen uitzag. Ook kon je er de verschillende soorten honing proeven.

In het plaatsje zelf waren de herinneringen beter terug te vinden. Wat misschien wel het leukste was, was dat haar stamkroeg Rose en Shamrock nog bestond. We hebben daar gelunched met nacho’s en wedges, de standaard bestelling in die tijd. De pub was niets veranderd. Heerlijk Guinness gedronken :).

Vrijdagochtend koffie gedronken met Sanne en daarna doorgegaan naar het strand van Waimarama. Een leuk zandstrandje zonder enige schaduw. De meiden hebben lekker met zand gespeeld en pappa en mamma een boekje gelezen. Bij vloed is er nog maar vijf meter strand over, dus we zijn weer terug gegaan. Laura heeft nog lekker in het zwembad gezwommen.

Sanne had zaterdag en zondag voor het eerst sinds haar zwangerschap weer een dog agility met Bella. Dit betekent dat de hond onder leiding van zijn baas een parcours moet afleggen. Nu is Bella snel. En enthousiast. Geen ideale combinatie. Ze gaat vliegend van start en wil dan nog weleens een hindernis missen. We zijn beide dagen gaan kijken. Lag zaterdag het accent op bruggen en wippen, zondag ging het om springen. Overall is ze een kwart van de runs gediskwalificeerd. Maar dat ben je al na twee fouten. Maar Sanne had overall een goed gevoel, al was het alleen maar omdat ze weer eens buiten was en met iets anders bezig was dan Olivia.

Na de agility op zaterdag zijn we naar een speeltuin aan Marine Parade (zeg maar de boulvard van Napier) gegaan. En daarna een lekker ijsje. ’s Avonds vertelde Edith (oud-peuter en kleuterleidster) het verhaaltje dat ze op school ook altijd vertelde. De meiden hebben ademloos geluisterd.

Zondag was er een farmersmarket in Hastings. Geweldig. Vrij grote markt, live muziek, mooie groente en fruit, m.i. echte kaas, vers brood, diverse ambachtelijke slagers met scharrelvlees. Er was een stand waar ijs met een hand vol blauwebessen in een pers ging om heerlijk vers vruchtenijs te maken. ’s Avonds stond er Fish ’n Chips bij Sanne op het programma omdat Adrian maandag zou vertrekken voor zeilwedstrijden in Thailand. Wij zouden voor de salades zorgen en zijn dus wel redelijk losgegaan op de markt: lekkere belegen kaas, friszure appeltjes, gemengde slabladen, verse halloumi, véél tomaten ($5/3kg), prachtige kleurrijke cherry tomaatjes en nog meer.

Na een run van de springwedstrijd bij Sanne gekeken te hebben, naar een andere speeltuin bij de haven van Napier gegaan. Na een drankje naast de Frying Dutchman, de zaak die die avond ook de vetwaar zou verzorgen (heeft ook frikandel en kroket), gingen we terug naar Ton en Edith. We waren tot drie uur uit het huis gebannen vanwege bezichtigingen, welke officieel tot half drie zouden duren. Maar  nu dus niet. Uit arremoede maar door gereden naar het uitkijkpunt op Bluff Hill. Een prachtig uitzicht over de haven en de oceaan. Tot onze verrassing kwamen even later Ton, Edith en Luke daar ook aan, ook zij waren verrast door het voortduren van de bezichtiging. Om half vier kwam het bericht van de makelaar dat hij weg was. Snel naar huis, Laura in het zwembad, salades voorbereiden en door naar Sanne. Daar lekker gegeten en afscheid genomen van Adrian.

Vanmorgen (25 maart) met de opa’s en omi geskyped. Daarna lekker koffie drinken bij Sanne en nog wat boodschappen gedaan in de stad. In de middag lekker in het zwembad. Fieke was een beetje mopperig, er lijkt nog een kies door te komen.

Morgen gaan we Sanne steunen in de afwezigheid van Adrian. Of in iedere geval de eerste dagen, want hij blijft 3 weken weg. En wij zijn over een week weer thuis!