Het is nu 16:45 (UTC+*8), 26+ graden, redelijk hoge lucht vochtigheid. We zijn allemaal verbrand aan het zwembad. Toch hadden we daar maar een uurtje gezeten. Maar die tropenzon hé, zeker voor huid die nog in de winterstand staat.
We zijn nu 24 uur onderweg en hebben in 11 uur daarvan 10.000km gevlogen.
Wat veel tijd kostte met het inchecken was dat Jasper als ‘child’ op de rol stond. En dat wilden ze niet geloven.Na het zwaaien bij de douane op Schiphol naar Opa’s/Oma/Omi/Dorieke/Lucy/Petra/Marjolein ging Fieke direct in de ankers: ik wil zelf lopen. Dus met veel gekreis naar de gate. Dan toch maar lopen: in ieder geval iets rust in de tent. De passage door de controle ging wonderlijk snel. Ze hadden die total-body-scan-dingen staan. Dus geen problemen voor Muri en haar maagband. Maar als je dan nog moet plassen moet je weer terug en nogmaals door de controle. Nu de andere rij genomen en die waren veel strenger: wel riem af, uitgebreidere controle. En zo ga je als een van de laatste aan boord.
Fieke was al hangerig en werd steeds warmer. Uiteindelijk sliep ze om half twee, na 90 minuten onderweg. Natuurlijk allerlei dingen ingepakt, maar niet in de handbagage :(. Laura plukte ook al weinig enthousiast aan haar maaltijd. Een paar uur later bleek waarom: alles kwam er weer uit. Heel handig, dat die kotszakjes gesloten zijn vóór gebruik. Je moet eerst ergens iets afscheuren… En fin, papa’s arm onder, het deken onder en wonderlijk weinig op de kleren. Het cabinepersoneel was behulpzaam maar kwam eigenlijk ook niet verder dan nieuwe zakjes en tissues.
En dan natuurlijk een snack als het draaiboek dat aangeeft: prima reden om nog een keer te braken. Nu wel meer vieze kleren. Inmiddels hadden we bedacht dat wollen romper en 3 laagjes in Nederland prima was, maar zo aan boord misschien wat veel van het goede. Dus Laura verder in haar hemd en een nieuw dekentje. Het ontbijt werd geserveerd, maar de aanblik was al goed voor nieuwe braakneiging. Nu stond alles klaar en had ze zelf het zakje al te pakken waar netjes wat slijm kwam…
Uiteindelijk heeft Laura het meest van ons allen geslapen. Want na het slaapje na het instappen had Fieke alleen nog maar zin om bovenop mamma te zitten. Pas bij het stevig op schoot nemen i.v.m. turbulentie waarvoor ook het personeel naar hun stoelen werd verwezen, viel ze in slaap. Ongeveer een uur voor het landen…
Bij het uitstappen rond 6:45 bleek de rugdrager als normale bagage naar de band te zijn gestuurd. Dus het moment dat we hem het hardst nodig hadden…
Maar! De meiden hebben hun eerste stempel in hun paspoort. Bewijs volgt.
Toen we eindelijk met de juiste lift op de juiste verdieping bij de juiste deur buiten stonden, kwam de zon al weer op en stond de bus voor. Al met al lagen we rond 8 uur in bed. En dan om 11 uur eruit om op het heetste van de dag naar het zwembad te gaan. Het was moeilijk om weer uit het water te komen, maar de zon prikte behoorlijk.
Nu ligt Laura weer onder een deken omdat ze het koud heeft en oorpijn. Het plan is om rond 19 uur op het vliegveld te zijn zodat we nog kunnen kijken naar wat paracetamol/acetaminophen voor de meiden. Dan volgt het tweede stuk. Weer een reis gelijke duur maar nu met een verkorte nacht i.p.v. een verkorte dag.
kaart is aan het laden - een ogenblik geduld aub...
4 Responses to Koorts in de hoogte