Mt Ruapehu Tongariro National Park

Zaterdagochtend weer bijtijds opgestaan en om even over negen uur waren we weer op weg. We hadden een lange reis richting de hoogste vulkaan van Nieuw Zeeland voor de boeg. Er stond veel wind, en dat maakte het rijden meer inspannend. Vooral omdat ze hier langs de weg hoge bomen hebben gezet – tegen de wind. En dan weer stukjes niet. En dan die wind weer vol tegen de twintig vierkante meter die de zijkant van de camper vormt. Moet je toch even aan het stuur hangen. En oppassen niet op de andere weghelft te komen omdat die bomen er weer staan.

Bij vertrek hadden Laura en Fieke van opa Arnold en oma Els een mp3-speler gehad. De laatste weken zijn die steeds meer favoriet. En sinds we koptelefoontjes hebben gevonden wil Laura steeds nog even dit liedje/verhaaltje afhoren.

Al met al waren we na ruim vier uur op de plaats van bestemming: Ohakune. Hier staan we met uitzicht op Mount Ruapehu, met zijn ruim 2750 meter hoge pieken. De speeltuin is achter de camper, dus de meiden konden weer los op de trampoline. Ohakune is trots op zijn wortelindustrie. Dus staat er bij de ingang van het plaatsje een wortel van ongeveer vijf meter hoog. Ach, je moet wat…

Was zaterdag door de harde wind zowat alle activiteiten op Mt Ruapehu gestaakt, zondag 10 maart was het weer net zo stralend als de dag ervoor maar met veel minder wind. Sinds november 2012 is er een level 1 waarschuwing voor veranderde activiteit van de vulkaan. Level 0 is rustig, slapend; level 5 is uitbarsting in progress. De krater mag dus al de hele zomer niet bezocht worden. Maar dat waren we ook niet van plan.

Een prachtig rit door het Tongariro National Park, we hebben Mount Doom (aka Mount Ngauruhoe) zonder grime gezien. De rit eindigde in Iwikau village. Hier zijn we met de stoeltjeslift naar het hoogste café van Nieuw Zeeland gegaan: Knoll Ridge Chalet op 2020 meter hoogte. BREAKING NEWS: Muriël vond het leuk in de liftjes (we moesten een keer overstappen). Het viel haar echt niet tegen. Zelfs de terugweg was niet eng. Het is in zijn grimmigheid een prachtig gebied. Nu in de volle zon was het vriendelijk, maar met wat donkere wolken zie je de orks zo rondlopen. En de kleine hobbits weg kruipen.

Na een drankje en wat rond kijken dus weer met de lift naar beneden. Fieke: Was leuk hé. In het DOC-center in het dorpje Whakapapa nog rondgekeken, veel informatie over het Taupo vulkanisch gebied. Deze vulkanen vormen het uiteinde op het land van een strook die over Lake Taupo en Rotorua naar de Pacific gaat.

De komende dagen gaan we deze gebieden uitgebreider bezoeken.

Terug op de camping was het borrelen, eten, douchen en skypen met de Middelkoopjes. De nichtjes missen elkaar wederzijds. En Fieke Aurin…

Morgen dus op naar Taupo.