Na een regenachtige nacht begon de dag bewolkt, maar zonder veel wind. Langs de Pacifische kust naar Picton. Onderweg veel zeehonden op de rotsen. Na 2 uur rijden stonden we vooraan in de rij voor de boot. Na alle vrachtwagens waren we een van de eerste om aan boord te gaan. Dit was weer een heel ander schip dan op de heen weg. Daarop kon ook een trein vervoerd worden, op deze alleen vrachtverkeer en auto’s. Het was duidelijk meer op passagiers ingesteld met verschillende barren en eetgelegenheden.
kaart is aan het laden - een ogenblik geduld aub...
Na even zoeken hadden we aan de achterzijde van de boot een mooie plek gevonden. Hier hadden we goed uitzicht op de Marlborough Sounds. Het was inmiddels helemaal opengetrokken en ook de wind hield zich rustig. Het zonnetje deed zo zijn best dat het na twee uur niet meer leuk was. We zijn naar de voorkant van het schip gegaan waar we de tocht hebben uitgezeten. Dit keer geen dolfijnen.
-
- De eerste camper aan de boordzijde is de onze.
Eenmaal van de boot was het nog twintig minuten rijden naar de camping in Porirua. Een goedkopere camping, dus wel goed sanitair maar simpel in een container; wel een keuken maar niet groot; geen speeltuin. En dat laatste missen de meiden vooral. Maar ze waren moe genoeg, dus na het douchen snel naar bed.
De volgende ochtend begon het garagebedrijf onder aan de heuvel waarop we stonden rond 6.00 uur met zijn activiteiten. Iedereen was dus bijtijds wakker.
Tijdens de overtocht naar het Zuidereiland vier weken geleden had Jasper besloten om zich niet meer te scheren. Iets met ruigheid van het eiland enzo… Dus terug op het ‘geciviliseerde’ noorden moest de baard eraf. Na wat rondgebel werd er door de barber niet nat geschoren. Uiteindelijk was er een die adverteert met Hot Towel Shaving. Maar bij informeren in de zaak deed ze dit alleen na sluitingstijd. Daar konden we niet op wachten, dus dan maar met de tondeuse het hoofdhaar gemillimeterd en de baard zo kort mogelijk. Nu kan ik het zelf wel weer scheren.
Daarna door naar Karori waar Larah werkt. We zouden koffie gaan drinken, maar haar dag pakte zo hectisch uit dat dit er bij inschoot. Ze ging vandaag verhuizen en moest nog allermaal dingen op haar werk regelen. Maar wel leuk om haar nog even te zien, vooral omdat het waarschijnlijk deze vakantie niet meer lukt.
De middag hebben we in het Te Papa museum door gebracht. In een prachtig modern gebouw zijn een aantal permanente tentoonstellingen ingericht over de ontwikkeling van Nieuw Zeeland gezien vanuit de geologie (tektoniek, aardbevingen, vulkanen etc), de lopende, zwemmende en vliegende natuur, oudere (Polynesiërs, Maori) en nieuwere bewoners (Europeanen, Aziaten). Verder zijn er verschillende wisselende (kunst)tentoonstellingen. Veel interactieve elementen maakte het voor de meiden ook leuk. Vooral de discovery corners waren in trek. Hier kon je zelf met de onderwerpen die in de buurt behandeld waren aan de slag. Kleuren, puzzelen maar ook een ladekast waarin iedere la weer een nieuwe ontdekking lag. Bijvoorbeeld een aantal stadium in de ontwikkeling van een vlinder (eitje, rups, pop, vlinder) in perspex gegoten. Het hoogtepunt was in de moderne tijd de winkel met kassa waar Fieke iedereen broodjes heeft staan verkopen.
Na ruim twee uur hadden we nog lang niet alles gezien, maar was het verzadigingspunt bij de meeste wel bereikt. We zijn terug richting Porirua gereden. Dit ligt aan de basis van een schiereiland ten noorden van Wellington. We zijn het stadje in gereden en hebben bij Titahi Bay lekker in het zand gespeeld. Hierdoor moest iedereen na het eten onder de douche en was het weer een inspannende dag geweest.
De volgende ochtend reden we om 09:05 weg, op naar Mount Ruapehu.
One Response to Terug naar het Noordereiland