In het donker een verhaaltje tikken is geen pretje. Maar het is de enige manier om in deze fraaie hotelkamer de meiden in slaap te krijgen. We zitten in Auckland in een hotel vlak bij het vliegveld. Over ongeveer 17 uur vliegen we weer naar Nederland: om en nabij de 27 uur onderweg, waarvan 23 in het vliegtuig. Maar wat is er de afgelopen vier dagen nog gebeurd?
Read more »

Als je ’s avonds niet samen in een camper zit, maar nog andere om je heen hebt, gaat het met de stukjes schrijven snel achteruit. Maar na een week toch maar eens gaan opschrijven wat er allemaal is gebeurt. We doen het rustig aan, één dingetje per dag. En ’s middags zwemmen, vooral Laura dan.

Het aantal tekeningen neemt toe, de foto-analyse schiet nog niet op. De vorige post eindigde dat we bij Sanne waren. Read more »

Vrijdag 15 maart hebben we in Waitomo grotten bezocht. Wat deze grotten bijzonder (maar niet uniek) maakt zijn de gloeiwormen die er zitten. Wel komen deze beestjes alleen in Nieuw Zeeland voor. Het zijn de tweede van vier fasen van de levenscyclus van een mugje. Deze fase duurt ongeveer 9 maanden waarna het beestje verpopt en het mugje eruit komt. Deze heeft echter geen monddelen en zal met een paar dagen sterven van de honger. Het is dus zaak snel voort te planten. Read more »

Ik wilde openen met een fraai citaat uit The Lord of the Rings waarin The Shire wordt beschreven. Maar mijn boek ligt thuis. Wij hebben het gezien zoals het in de film was. We waren natuurlijk ook op de filmset waar LOTR als The Hobbit zijn opgenomen. De buitenscenes wel te verstaan. Want als iedereen eenmaal binnen is, is de rest in Wellington in de studio opgenomen.

Read more »

Na de grote vulkanen van Taupo Volcanic Zone ging de reis maandag 11 maart verder door dit gebied. Weer naar richting Taupo zelf. We zijn daar begin vorige maand ook geweest, maar dat was één nachtje stop-over. De reis van Ohakune duurde ongeveer twee uur en leidde onder meer langs de noordkant van de vulkanen: het gebied waar uitbarstingen naar toe stromen. Je ziet het aan het vlakke, relatief kale landschap. Dit gaat dan langzaam over in de bossen rond Taupo. Read more »

Zaterdagochtend weer bijtijds opgestaan en om even over negen uur waren we weer op weg. We hadden een lange reis richting de hoogste vulkaan van Nieuw Zeeland voor de boeg. Er stond veel wind, en dat maakte het rijden meer inspannend. Vooral omdat ze hier langs de weg hoge bomen hebben gezet – tegen de wind. En dan weer stukjes niet. En dan die wind weer vol tegen de twintig vierkante meter die de zijkant van de camper vormt. Moet je toch even aan het stuur hangen. En oppassen niet op de andere weghelft te komen omdat die bomen er weer staan. Read more »

Na een regenachtige nacht begon de dag bewolkt, maar zonder veel wind. Langs de Pacifische kust naar Picton. Onderweg veel zeehonden op de rotsen. Na 2 uur rijden stonden we vooraan in de rij voor de boot. Na alle vrachtwagens waren we een van de eerste om aan boord te gaan. Dit was weer een heel ander schip dan op de heen weg. Daarop kon ook een trein vervoerd worden, op deze alleen vrachtverkeer en auto’s. Het was duidelijk meer op passagiers ingesteld met verschillende barren en eetgelegenheden. Read more »

Zondag 3 maart zijn we van Lake Tekapo naar Christchurch gereden. Er was bewolking, maar we hebben geen regen gezien. Eigenlijk heeft dat nog ruim een dag op zich laten wachten.

Read more »

Woensdag 27 februari vertrokken we richting de hogere gebieden van Canterbury. Maar eerst langs de kust de Moeraki Boulders bezocht. Deze perfecte bollen van kalksteen zijn nog zo’n bijzonder geologisch verschijnsel. Dit gebied barst ervan, getuige de Elephant Rocks die we verder op in het binnenland tegen kwamen. Read more »

Na ons verstrek uit de Fiordland wilde we toch naar het zuidelijkste deel van Nieuw Zeeland. Na de eerste overnachting in de buurt van Invercargill, door naar de Catlins. Dit is echt de zuidkust van Nieuw Zeeland. Met je boot de zee op en je zit in de Roaring Forties. Tussen de 40e en 50e breedte graad kun je de wereld rondvaren zonder land tegen te komen. Dat doet de wind ook: veel harde en koude wind kan er van zee komen. Toch heeft dit gebied een mild zeeklimaat omdat de warme golfstroom hier langs de kust loopt. De koude antarctisch stroom loopt een paar honderd kilometer zuidelijker. Het is slechts 4.000 kilometer roeien naar het zuidpoolijs. Na wat heen-en-weer gerij hebben we Porpoise bay ook gevonden. Deze baai is beroemd om zijn Hector dolfijnen die hier met de zwemmers/surfers/kanoërs komen spelen. Maar vandaag waren ze lunchen in een restaurantje. Volgens Laura. Ze waren in ieder geval niet in de baai te zien. Ook de zeeleeuwen die hier wel eens zonnen waren ergens anders.

We hebben op een fraaie camping met een prima restaurant gestaan. De Catlins is een glooiend, groen landschap. Ook is het de schapenschuur van Nieuw Zeeland. Hier zie je pas weiden vol met schapen. En die moeten ook af en toe naar een andere weg… Read more »

The Milford Road is one of the more dangerous public roads in New Zealand, with injury crash rates around 65% higher than the rest of New Zealand’s network, and a fatality crash rate of almost twice average (per vehicle kilometre travelled). Stopping is prohibited on long stretches due to rock or snow avalanche dangers, and the road is often closed in winter, with the carrying of snow chains mandatory during snow conditions.
There are also no petrol stations on the whole length of the road from Te Anau to the Sound, meaning that vehicles need to take enough fuel for a return trip. Visitors are encouraged to visit the Sound via coach or aircraft.

Read more »

Zondag 17 februari begon met de bergtoppen in de wolken. Helaas is dat niet overgegaan. Na een rustige start naar Lake Matheson, beroemd om de spiegeling van de bergen in het meer. Dit is vooral in de vroege ochtend, als het windstil is, en dat hebben we niet gehaald. Ook waren de toppen van Mount Tasman en Mount Cook in de wolken. Een wat minder uitzicht dus. Toch een mooie wandeling rond het meer met een paar fraaie uitzichten. Laura heeft zonder veel zeuren het hele meer rond gelopen. Na een drankje en een taartje in het café bij het meer op naar Fox Glacier. Read more »

Na een nacht met wat regen zijn we bijtijds vertrokken. Niet dat we een lange route hadden gepland, maar we wilde wel nog een aantal tussenstops maken. Eerst naar Cape Foulwind op een kwartiertje van de camping. Hier is in de Tauranga Bay een kolonie fur seals (pelsrobben). Op de rotsen lagen een stuk of twintig grote en kleine zeehonden te zonnen. Laura had wat moeite met de beesten te herkennen tussen de rotsen, maar met de verrekijker werd het allemaal duidelijk. Read more »

Op 11 februari staken we van Wellington met de Interislander ferry de Straat van Cook over naar Picton op het zuidereiland. Hoewel het in Wellington miezerde en er toch een flinke wind stond, was de overtocht eigenlijk wel rustig. Laura en Fieke waren we al snel kwijt in de Childs corner. Jasper stond op het dek naar de afvaart te kijken en Muriël probeerde een plekje er tussen in te vinden. Wat uiteindelijk goed lukte. En zowaar: dolfijnen hebben ongeveer twee minuten met de boot gezwommen! Laura en Fieke waren net op tijd om ze te zien en waren ook weer snel naar de tv vertrokken. Toen de boot de Marlborough Sounds indraaide, zijn we naar buiten gegaan om te gaan kijken. Veel wind, maar droog. Wel een prachtig schouwspel. Vlak voor de haven hebben we 10 minuten liggen wachten voor er een plekje voor de boot was.

Read more »

Daar Sanne nog programma had overdag, hadden we geen haast om van de camping te vertrekken. Om 12 uur kwam de beheerder infomeren of we nog een nachtje bleven, want we hadden voor 10 uur moeten uitchecken. Hm, dan maar snel inpakken en op weg.

Maar eerst de fijnste klus als je een camper hebt: naar de dumping station. Het chemisch toilet reinigen. We maken nog een keer een foto serie voor jullie. Uiteindelijk viel het wel mee, je moet het een keer gedaan hebben. Rond half één vertrokken we naar Napier. Het was een rit van ongeveer twee uur. Onderweg stond er een bord dat er iets bijzonders te zien was, dus maar afgeslagen. Het was een prachtig uitzicht op een waterval. Daar maar even geluncht, iedereen naar de wc (dat is wel leuk aan zo’n camper) en weer door.

Eigenlijk zonder veel problemen in Napier aangekomen en het huis van Sanne gevonden. Muriël kon na de begroeting van Sanne eindelijk Olivia uitgebreid knuffelen. Aangezien Olivia overdag alleen slaapt in de wagen tijdens een wandeling, zijn we dat maar gaan doen. In het park was een leuke speeltuin en Laura heeft goed gelopen. Fieke ook trouwens. Read more »

Zes februari 2013: Muriël wordt 32! De vorige keer dat ze dit in Nieuw Zeeland vierde was 16 jaar geleden. Ze werd door de meiden wakker gezongen. Toen we bijna klaar waren met aankleden kwam Edith kijken hoe het was. En Sanne belde ook nog! Bij aankomst in het huis van Ton en Edith werd Muriël met gezang onthaald. Ook hadden Steven en Francesca de avond ervoor nog een bananencake gebakken. Dus er was koffie met taart! Laura bracht nog haar versie van ‘Happy Birthday’ ten gehore, tot (vertraagde) hilariteit van de aanwezigen.

Read more »

Laura is koortsvrij, to begin with.

Op 5 februari was het zover: we gingen de camper ophalen. Rond kwart voor elf was de taxi er, zodat we een half uur later bij THL waren, een zenuwcentrum waar verschillende verhuurders hun wagens lieten ophalen. Om half een was ik aan de beurt om in te checken. Uiteraard ging het niet goed: de camper was een week te kort ingeboekt. Maar, geen probleem, gaan we regelen! Kost een half uurtje. Inmiddels was het twee uur voor we werden rondgeleid werden in en rond de camper. Dus om kwart over twee: op naar de supermarkt voor de lunch! Read more »

We zijn in Auckland! Om 13:10 (UTC+13) was het touchdown op Auckland International Airport.

Maar terug naar waar we gebleven waren: KLIA. Om 18:30 (UTC+8) hadden we de shuttle van het hotel naar het vliegveld terug. Daar wordt je bagage zelfs tweemaal gescanned: als je net door de douane bent en als je het toestel in gaat. Mag je de eerste keer eigenlijk zo door lopen (zelfs geen laptop uit de tas enzo), de tweede keer is het ook riem/horologe af, laptop los door de scanner etc. Maar ook hier weinig problemen voor Muriël en haar maagband. De controle naar Kopenhagen is strenger zullen we maar zeggen.

Read more »

Het is nu 16:45 (UTC+*8), 26+ graden, redelijk hoge lucht vochtigheid. We zijn allemaal verbrand aan het zwembad. Toch hadden we daar maar een uurtje gezeten. Maar die tropenzon hé, zeker voor huid die nog in de winterstand staat.

We zijn nu 24 uur onderweg en hebben in 11 uur  daarvan  10.000km gevlogen.

Wat veel tijd kostte met het inchecken was dat Jasper als ‘child’ op de rol stond. En dat wilden ze niet geloven. Read more »

De verhuurder heeft een video va de camper online staan. Tevens is er een pagina met een overzicht van de camper: de 6-berth Alpha campervan.

Het is een diesel en de brandstofprijzen liggen de laatste tijd 0.95-0.98 EUR/L. (NZ$ 1.50 – NZ$ 1.56) 🙂 Maar ja, volgens de spec sheet van de verhuurder is het verbruik 8-9 km/L. Met de tank van 100L kun je een aardig end komen. Is trouwens niet eens veel slechter dan mijn eigen auto… Maar dat zegt denk ik meer over mijn Ford (10-11km/L).

Op Internet waren we Expeditie Kroost & Co al tegen gekomen. Met hen zijn we ook uiteindelijk in zee gegaan, vooral omdat we van hun ervaring met het reizen met kleine kinderen gebruik wilde maken. Bovendien had een collega van Jasper begin 2012 met veel plezier van hun service gebruik gemaakt. Voor een deel met hen is het volgende globale reisschema gemaakt.

Read more »

Ruim een jaar geleden bedachten Muriël en ik dat voorjaar 2013 het beste moment zou zijn om naar Nieuw Zeeland te gaan. Muriël heeft daar in 1995 een half jaar gewoond van de familie Van der Meer. Haar contact met Sanne is altijd blijven bestaan.

Aangezien Laura in september 2013 leerplichtig wordt, zullen we voor die tijd de reis moeten ondernemen. Bovendien wil ik in de tweede helft van 2013 opzoek naar werk voor de lange termijn.